Fotoğrafçı Şair Mehmet ÖZER

 

BİZ BİR AİLEYİZ

GÖZALTINDA KAYIPLAR - CUMARTESİ ANNELERİ

BİZ BÜYÜK BİR AİLEYİZ
Acının doğurduğu, sevgi ve güvenin birleştirdiği bir aileyiz.
Deniz aşırı akrabalarımız var bizim. Bizim de çocuklarımızdır onlar.
Manuel, Hose Antonia, Hudaibro, Hose Parrada, Santiago Nattino
Plaze De Mayo anneleri kız kardeşlerimizdir bizim.
Acılarımız bizi birleştirir.
Dilsiz konuşuruz
Göz dili, el dili, yürek dili, sevinç dili, keder dili
Bir canımız daha adressiz sorgularda yitmesin diye
Her cumartesi duvar oluruz karanlığa karşı. Galatasaray'da, Koşuyolu Parkında
BİZ BÜYÜK BİR AİLEYİZ
Her Cumartesi insanı canımızın yongasıdır bizim.
Mesela çocuğumuz yeni bir harf öğrendiğinde, unuturuz saçımıza düşen akları, çocuk oluruz sevincimizden, kocaman bir çocuk.
Ya da saçına ak düştüğünde kavga dostumuzun bunu biliriz. Elimiz Omuzundadır. Güven dağı gibi dururuz.
Kış mı geldi, marifetli ellerimiz bere olur, kaşkol olur, kazak olur, eldiven olur kardeşlerimize.
Evde şemsiye palto ayakkabı mı var hemen yola düşer, Galatasaray'da bulur kendini.
Biz biliriz birbirimizin yarasına bakmayı ve sağaltmayı.
Bir umut ağacımız var bizim her birimizin yüreğine kök salmış.
Umut etmek bizim için acı veriyor olsa da, sürdürürüz umutlu olmayı her kes için.
...
Şimdi bunları yazarken ağlıyorum
Neden mi?
Belki de ailemi özledim.
Benim beyaz yaşmaklı analarım, kırmızı fularlı kız kardeşlerim.
Kızlarım, bıçkın duruşlu delikanlılarım, küçük ellerini zafer için bileştiren çocuklarım.
Belki de acılar gelip durdu gözpınarlarıma
Hepsi, belki de...
Aysel akide şekerleriyle yolumu gözler.
Elinde akide şekerlerinden çocuk sevinçleri.
Ben çocukların yolunu gözlerim.
Ömür yeni fotoğraf düşleri kurmaktadır.
Şimdi şu köşeden döner Sebla. Bir şey eksik mi acaba, telaşıyla.
Karanfiller, ses cihazı, pankart, basın açıklaması; Bese, Başak, Zin, Deniz hadi, yeryüzüne karşı duruşumuz başlıyor.
Ne yoksulluk ne de uzaklık bağlayamaz elini kolunu atölye fotoğrafçılarının.
Maside'nin kolları sabırsız sarmak için kardeşlerini.
Sizleri de kucaklayacak kadar geniştir kollarımız.
Elimizden tutun.
Boşlukta sallanmasın ellerimiz.
Uzaklardan akrabalarımız bu gelecek bu Cumartesi. Yola düşme vaktidir.
Anneler ve çocukları gökyüzü karanfilleridir.
Gökyüzü ve karanfilleri bekletmeyin, randevunuza geç kalmayın
Toplumcu Gerçekçi Belgesel Fotoğrafçılar Atölyesi
Mehmet Özer
22 Ocak 2014 Ankara

 

• ŞİİRLERİM
• ANASAYFA
• SİTE HARİTASI
• İLETİŞİM